Sko.

Smá skýring, eða ætti ég að kalla það "þýðing" á ástandinu. Ofurþýðandinn kom með þá skemmtilegu hugmynd að við hjónaleysin blogguðum á meðan á Ítalíudvölinni stendur; hann segist aldrei hafa lesið skemmtilegra blogg en okkar (svo) frá því að við fórum hringinn (tinnaogeinarfarahringinn.blogspot.com). Ég get, eins og gefur að skilja, svo sem lítið tjáð mig um það (hóst, hóst) en tek áskoruninni með uppgerðar lítillæti. Svo á hann eftir að sakna okkar svo undurheitt að hann vonast til að bloggið lini þjáningarnar. Sjáum til með það... Enn eru nokkrir dagar í brottför sem verða nýttir til þess að reyna að gleyma ekki neinu sem nauðsynlegt er að hafa með sér og klára að gera það sem þarf að gera áður en lagt verður í hann. (Það eru svona setningar sem gera fólk að oddvitum hjá framsóknarflokknum. Það, og að tegundin er í útrýmingarhættu, sbr. Ómar í Kópavogi. Fátt um fína drætti þar á bæ. Muohohohohohohoh!) Testing, testing, einn, tveir, einn, tveir. Er ég of önug, Arnar?